werk in uitvoering

Met het ‘reuzenprentenboek’: de Singel = een gedicht wil ik bereiken dat je letterlijk wandelt met de pagina’s. Ik wandel met jullie op weg naar mijn Heemraadssingelboek.

Jaren geleden, zag ik op een tentoonstelling van Anselm Kiefer een loodzwaar reuzenboek. Het was zó groot, dat je voor het omslaan van de bladzijden moest lopen. Die fysieke interactie met het kunstwerk maakte indruk op mij.

Het woord wandelen komt taalkundig van veranderen, heen en weer wenden. Als ‘kijker’ van mijn boek, nodig ik uit figuurlijk stappen te nemen. Die beweging verandert je zichtpunt.

Mijn wandeling is een metafoor voor de weg die ik bewandel om te komen tot een kunstwerk. Het is een onbekend pad, poëtisch en zinnenprikkelend. Onderweg raak ik soms verdwaald, verrast, en kom ik terug om mijn weg te vervolgen met nieuwe inzichten.

Ik wil mensen aan de hand nemen om een eindje met mij mee te lopen voor medewerking aan mijn project. Gezamenlijk leveren we een bijdrage, via omzwervingen belanden we op het pad dat leidt tot het maken van het reuzenprentenboek.

Het kost tijd om mensen te verleiden mee te werken. De vertraging, stap voor stap, levert onverwacht plezier op. Al wandelend aan de Singel en de zijpaden ontmoet ik interessante mensen die op een of andere manier een band hebben met de singel of met de wijk.

Nico Haasbroek, journalist en ‘Middellandman’*, die net om de hoek van de singel woont, loopt er zijn dagelijkse rondjes met de hond. Hij gaf mij een duwtje in de rug door mij bij zijn bewonersvereniging te introduceren.

Vorige week kwam ik bij Mooi Weer & Zo. Dat is een theatercafé aan de ’s Gravendijkwal. Ik zag daar een toneelstuk over Maria Stuart. Ik was uitgenodigd door de Stichting Boulevard. Dat is de bewonersvereniging van de Heemraadssingel (en Mathenesserlaan,) zij zijn met een ‘cultuurclubje’ de culturele plekken in de wijk aan het inventariseren. Tijdens het toneelstuk kreeg je een uitgebreide maaltijd, met gerechten die elk iets met het leven van Maria Stuart te maken hadden. Met gevulde maag is het goed lobbyen.

Een andere verrassende ontmoeting was die met Robert Jager. Hij is de motor achter de camping in het Branco van Dantzigpark. Mij hielp hij (met mijn stappenplan om) een buurtinitiatief te beginnen.

Ik wend mij heen en weer om (financiële) steun voor mijn project te krijgen, om technische problemen op te lossen en begeef mij op voor mij onbekende paden en geniet niet alleen van het uitzicht maar vooral van de weg.

.

* Journalist Nico Haasbroek ging een tijd lang undercover als Middenlandman door de Rotterdamse wijk Middelland en schreef daar columns over. De Middellandman, uitgeverij Trichis.