anoniem 21 e eeuw

De stichting Pictoright behartigt de belangen van  visuele beeldmakers.

Jaarlijks krijg ik een auteursrechtvergoeding via deze stichting. Ik ben voor mijn project  De singel ≈ een gedicht van plan om het werk van jonge en oudere makers te gaan gebruiken, van wie is het intellectuele eigendom?

De stichting Pictoright geeft een tijdschrift uit. Afgelopen jaar werden er voorbeelden getoond van kunstenaars die werden vervolgd omdat zij iets met het werk van een ander hadden gedaan. Zij mochten de betreffende werken niet meer laten zien. Eén van de werken was een keramisch beeldje van Jef Koons, de zwart/wit foto waar hij zijn inspiratie uit had opgedaan was ook te zien. Het was een beeldje van een jongen en een meisje die elkaar een zoentje geven.

Ik was verbaasd, hij had van een twee dimensionaal beeld een 3 dimensionaal beeld gemaakt, in een heel specifieke techniek en had kleur toegevoegd. De pose van twee kussende kinderen was uit de foto te herleiden. Ik houd niet van het werk van Koons, maar hier vond ik duidelijk dat hij iets anders van de foto had gemaakt, hij had alleen de pose als inspiratie gebruikt. Koons maakt parodieën op voorwerpen uit de de massacultuur. Hij neemt ook de Biedermeierstijl als inspiratiebron, of Popeye.

Mijn vader betrapte indertijd een collega kunstenaar op “plagiaat”. Hij had van hem een kleine aquarel gekocht,  een koe in een landschap. Na de aankoop vond hij exact dezelfde koe in eenzelfde landschap terug op een ansichtkaart. De collega was niet zoals hij veinsde, met een aquarelblok en verf het landschap ingetrokken, maar was veilig thuis op zijn atelier gebleven. Ook ik trek niet de hele wereld over om mijn werk over verschillende culturen te maken.

Ik gebruik foto’s als inspiratiebron, soms zijn die van mijzelf en soms zijn die van derden. Vroeger kocht ik ansichtkaarten of tweedehands boeken om beeldinformatie te krijgen maar tegenwoordig gebruik ik het internet. Ik ken de makers niet. Of ik gebruik voorbeelden uit de kunstgeschiedenis.

Het maakt mij nieuwsgierig wat er gebeurt als je kunst van een ander gebruikt in de context van je eigen werk, hoe wordt de inhoud van het werk beïnvloed, wat gebeurt er met het beeld? Andere kunstenaars, niet de minsten, zoals Manet, van Gogh en Picasso gingen mij voor.

In mijn project ben ik van plan om een nieuw element toe te voegen aan mijn eigen werk: Het werk gemaakt (niet nagemaakt) door anderen, door kunstenaars, kinderen en amateurs. Hoe ik dit ga doen weet ik nog niet precies. Het werk van sommige kinderen is jaloers makend. Mag ik dat zomaar gebruiken om een eigen kunstwerk mee te maken?

Ik wil de makers van dit werk, kinderen en volwassenen uitnodigen om hierover met mij mee te denken.

De singel ≈ een gedicht.

Al jaren loop ik rond met het plan om een gigantisch prentenboek te maken.  Het zal over een wandeling gaan. Degene die het bekijkt moet, als een klein duimpje, letterlijk met de pagina’s lopen, om ze om te slaan.

Ik heb het besluit genomen om het dicht bij huis te zoeken… een ommetje wat ik vaak maak: een wandeling over de Heemraadssingel.

De singel ligt op de grens van de wijken Oude Westen en Middelland. Ze is de aorta van Rotterdam West en voorziet dit stadsdeel van zuurstof.

Omdat het boek over de singel en de buurt gaat heb ik besloten het niet in mijn eentje te maken, maar de singelbewoners en passanten te betrekken bij het boek.

Ik ben met een aantal partijen in onderhandeling, met name met de Mariaschool. Van de Stichting Stokroos krijg ik ondersteuning. Ook de Rotterdamse Volksuniversiteit doet mee. Het is de bedoeling dat het een Gesammtkunstwerk wordt in ets en linoleumsnede. Degene die meewerken nodig ik uit om een plekje in de prenten mee te etsen. Het plan is om juni 2020 het boek op de singel aan het publiek te laten zien.

Ik ben nog op zoek naar sponsoren voor materiaal.